Daeth i gyswllt â J. O. Francis tra oedd yn fyfyriwr yn Aberystwyth a chafodd gyfle i ymgydnabod â dramâu Saesneg pan fu’n athro ysgol yn Llundain. Yr oedd dramâu Ibsen yn ffasiynol yn theatrau Llundain a bu’r rhain yn batrymau i D.T.Davies a’r to newydd o ddramodwyr Cymraeg megis R.G.Berry, J.O.Francis a W.J.Gruffydd. Lluniodd nifer o ddramâu hir a mwy fyth o ddramâu byrion. Torrodd dir newydd gyda’r dramâu hyn drwy roi portread ffyddlon o fywyd a’i feirniadu’n onest. Bu bri arbennig ar ei weithiau yn ystod yr 1920au pan ddaeth y mudiad drama Cymraeg i’w lawn dwf yng nghymoedd y de, a phan sefydlwyd cwmnïau a gwyliau drama yn y capeli ac yn neuaddau’r gweithwyr. Gweithiodd D.T.Davies dros hybu’r ddrama Gymraeg trwy ysgrifennu ar gyfer cylchgronau’r cyfnod, beirniadu mewn Eisteddfodau a gweithio gyda’r mudiad drama yn Abertawe.